مجموعه: داروخانه معنوی







آیت الکرسی






آیة الکرسی


آيَةُ الْكُرْسى‌ آیه ۲۵۵ سوره بقره است که برخى‌ از مفسران‌، آيات‌ ۲۵۶ و ۲۵۷ از همين‌ سوره‌ را نيز به‌ سبب‌ ارتباط مفاهيم‌ آنها با مفاهيم‌ آيه ۲۵۵، جزء آية الكرسى‌ دانسته‌اند.






آیة الکرسی از نظر محتوایی شامل معارف عمیق دینی است و فضیلت خواندن آن و آثاری که در زندگی انسان می‌گذارد مورد تاکید روایات نیز قرار گرفته است.






خواندن آیت الکرسی بسیار ثواب داشته و شخص را از بلایا دور می‌کند. اين‌ آیه در ميان‌ مسلمانان‌ هميشه‌ مورد توجه‌ و تعظيم‌ خاصى‌ بوده‌ است.






متن و ترجمه آیة الکرسی


بسم الله الرحمن الرحیم






اللّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَهٌ وَ لاَ نَوْمٌ






خداست که معبودى جز او نیست؛ زنده و برپادارنده است؛


نه خوابى سبک او را فرو مى‌گیرد و نه خوابى گران






لَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأَرْضِ






آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، از آنِ اوست






مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَ مَا خَلْفَهُمْ






کیست آن کس که جز به اذن او در پیشگاهش شفاعت کند؟


آنچه در پیش روى آنان و آنچه در پشت سرشان است مى‌ داند.






وَ لاَ یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء






و به چیزى از علم او، جز به آنچه بخواهد، احاطه نمى‌ یابند.






وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَ الأَرْضَ وَ لاَ یَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا






کرسى او آسمانها و زمین را در بر گرفته، و نگهدارى آنها بر او دشوار نیست






وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ






و اوست والاى بزرگ.






لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ






در دین هیچ اجبارى نیست. و راه از بیراهه بخوبى آشکار شده است.






فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ یُؤمِن بِاللّهِ






پس هر کس به طاغوت کفر ورزد، و به خدا ایمان آورد






فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَهِ الْوُثْقَیَ لاَ انفِصَامَ لَهَا






به دستاویزى استوار، که آن را گسستن نیست، چنگ زده است.






وَاللّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ






و خداوند شنواى داناست.






اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّوُرِ






خداوند سرور کسانى است که ایمان آورده‌اند.


آنان را از تاریکیها به سوى روشنایى به در مى‌برد






وَالَّذِینَ کَفَرُواْ أَوْلِیَآؤُهُمُ الطَّاغُوتُ






و [لى‌] کسانى که کفر ورزیده‌اند، سرورانشان [همان عصیانگران=] طاغوتند






یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَی الظُّلُمَاتِ






که آنان را از روشنایى به سوى تاریکی ها به در مى‌ برند.






أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ






آنان اهل آتشند که خود، در آن جاودانند.






صدق الله العلی العظیم