چه ساده قلبمان را دو دستي چسبيده ايم… که مبادا کسي آنرا بدزدد و عاشقمان کند غافل از اينکه براي عاشق کردنمان ، عقلمان را ميد‌زدند…. و بعد ما ميمانيم و “قلبي” که انديشيدن بلد نيست!