غـمـکــــده...

[عاشق تنها]

آدم ها چقدر با هم متفاوتند


براي ابراز دردشان


يكي هست كه دردش را قدم ميزند
كدام كوچه وخيابانش مهم نيس



فقط دل ميدهد به سنگفرش خيابان و ميرود


انتهاي راهش هم نامعلوم


يكي دردش را دود ميكند


كافيست به گوشه اي خيره شود


آهنگي را پلي كند


و سيگاري را با سيگار قبلي دود كند


يكي دردش را بي محابا ميبارد


برايش فرقي نميكند


در جمع يا تنها


دردش از حدش ميگذرد


دلش را ميسپارد به اشك هايش


و هق هقش ميشود تسكيني


براي غم هايش


يكي دردش را فرياد ميكند


با تمام وجودش


جوري كه زمين و زمانش بلرزد


جوري كه خالي شود


و حسابش را از دنيا پس بگيرد


يكي هم دردش را شعر ميكند


باران ببارد مينويسد برف ببارد مينويسد


حتي غم هم از ديواره ي دلش بريزد


باز هم مينويسد


بعد هم به تكرار آن را ميخواند


با كلمات عشق بازي ميكند


تا دردش را براي مدتي كوتاه فراموش كند


اما امان امان


از آدم هايي كه دردشان را خفه ميكنند


آدم هايي كه نه قدم ميزنند


نه فرياد ميكنند


نه شعر نوشتن ميدانند


نه به دود كردن عادتي دارند


آدم هايي كه دردشان خيلي درد دارد


آدم هايي كه إلهه ي سكوتند


همان هايي كه فقط لبخند روي لب دارند


وسط حرف هايشان تپق نميزنند


وسط حرف هايت سكوت ميكنند


و در جواب تمام حالت چطور هست هاي زندگيشان


به يك كلمه بسنده ميكنند


خوبم!!!!!!


أمان از اين آدم هايي كه ژست تمام و كمال بودن را ميگيرند


من دختري شبيه به اين آدم ها را هر روز در آينه ي اتاقم ميبينم


دختري شبيه به آدم هايي كه دست كم روزي چند بار


خفه ميشوند


و ميميرند

[عاشق تنها]

نگرانم كه به تو هديه كنم ، شعرم را

و تو آن را به كسى ... واى ولش كن اصلا

[عاشق تنها]

همه ی روز های هفته فردند
جمعه اما
دو نفر است
یکی دلت را می فشارد
یکی گلویت را...

با جمعه ها کنار آمدیم اما
روزهای قرمز این سررسید را چه کنیم
شنبه ای را که جمعه است
یکشنبه ای را که جمعه....

[عاشق تنها]

وای به حال وقتی که ارامشت ارامشتو ازت بگیره [!]

[عاشق تنها]

گـاهـی اوقـات . . .

هـمـه چـیـز دسـت بـه دسـت ِ هـم مـیـدن

تـا تـو را غـرق در رویـاهـا و خـاطـراتـت کـنـن. . .

یـه آهـنـگ پـیـشـواز! . . .

۲ خـط شـعـر! . . .

کـمـی هـوای بـهـاری . . .

یـک وجـب پـیـاده رو! . . .

آهـنـگـی کـه خـونـه بـغـلـی گـوش مـیـدن . . .

دو کـلـمـه حـرف! . .

بـوی ِ یـه عَـطـر خـاص! . . .

طـعـم ِ شـیـریـن ِ یـه خـوراکـی . . .

هـمـه و هـمـه کـافـیـه بـرای ایـنـکـه . . .

تــو چـنـد سـاعـت وسـط اتـاقـت دراز بـکـشـی و خـیـره بـشـی بـه سـقـف

...

[عاشق تنها]

میشود بغلم کنی؟؟

محکم،

از آنهایی که سرم چفت شود روی قلبت و حتی هوا هم بینمان نباشد...

میشود بغلم کنی؟؟

دلم تنگ است

برای بوی تنت،

برای دستانت که دورم گره شود

و برای حس امنیتی که آغوشت دارد...

میشود بغلم کنی؟؟

هیچ نگویی،

فقط

بگذاری گریه کنم...

و آرام در گوشم بگویی مگر من نباشم که اینجور گریه کنی

میشود بغلم کنی؟؟

تمام شهر میدانند از تو هم پنهان نیست،

همین روزهاست که دلتنگی کاری دستم دهد

و در حسرت لمس دوباره ی آغوشت

برای همیشه بمانم...

میشود بغلم کنی؟؟

[عاشق تنها]

قصه ي من و تو مثل قصه هاي ديگر نبود


قصه ي ما هيچگاه به سر نرسيد


به قول مادر بزرگ كه هميشه


ميان لج بازي هاي مادر و غرور پدرم


آرام ميگفت دخترم اين قصه سر دراز دارد


قصه ي ما هم سر دراز دارد


تو ميروي


تو رفته اي


تو باز نخواهي گشت


و يك قصه ي عاشقانه را يك نَفَر به تنهايي هر شب دوره
اش ميكند

[عاشق تنها]

دلم ميخواهد حالا را ورق بزنم


دقيقا همين لحظه را همين روزها و شب ها را


ورق بزنم درست مثل كتابي كه حوصله ي خواندنش را ندارم


يا خواندن قصه اي كه به جاهاي تلخش رسيده و فقط ميخواهم ورق بزنم و از رويش بگذرم


دلم ميخواهد اينجاي زندگي ام را رد كنم


مثل زمان هايي كه جلوي تلويزيون لم داده ام


كنترل را برميدارم و با بي حوصلگي كانال ها را عوض ميكنم فيلم را رد ميكنم


در آخر هم خاموش


دلم ميخواهد به چندين سال ديگر بروم


چندين سال ديگر شايد اين من آدم ديگري باشد


شايد دلبستگي هايش رفته باشند


شايد عادت هايش ترك شده باشند



شايد شايد شايد تمام گذشته اش فراموش شده باشد


دلم ميخواهد با دستاني خالي بي هيج چمداني بروم


به چندين ساله بعدي


كه نميدانم اين من


درگيره كدام عادت و لحظه و دلواپسي است.


اين من حالا همين لحظه براي هميشه


ميخواهد برود

[عاشق تنها]

بچه تر که بودم وقتی مهمان می آمدمانند یک گربه جلویشان قِل میخوردم
و تمام شیرین کارهایی که بلد بودم انجام میدادم تا بیشتر بمانند.
فقط میخواستم بیشتر بمانند.دیرتر بروند.اصلاً نروند.
بعد مامان من را میبرد به گوشه ای و میگفت هیچ وقت اصرار نکن.
هر کسی خودش دوست داشته باشد می مانَد.بیشتر هم می ماند.
مامان هیچ وقت اهل تعارف کردن نبود.اما من باز مهمان بعدی که می آمد می رفتم جلویش قِل میخوردم که بمان.دیرتر برو.
بزرگتر که شدم وقتی جلوی دوستم قِل میخوردم که بماند و آن قدر قِل خوردم و افتادم روی سراشیبی و پرت شدم،
فهمیدم مامان راست میگفت.مهمان و دوست و شوهر و همسر ندارد.
هر کسی بخواهد می ماند.نخواهد میرود.حالا تو هی قِل بخور...هی شیرین کاری کن...

[عاشق تنها]

وقتی با کسی که دوسش داشتی بهم زدی،
به نفر بعدی که رسیدی،نگو رابطمون در حد چندتا مسیج بود!!!

مثــ ــلـ مـــــ ـــــرد وایسا بگو: اونـ لعـــ ــنتـــ ـی عشقـــ ــــم بود...
اونـ عوضــــــی تمومـ زندگـــــیمـ بود...
دوســ ـــشـ داشـــتمـ...
ولــــــ ـــــی...

لیـــــاقــــــتـ نداشت رفـــــــ ـــــــت...

هــــ ـــــه...