نخلی که شکسته است ثمرش را نزنید
مرغی که فتاده است پرش را مزنید
از ما که گذشت مردم بعد از این
مردی که بسته دستش همسرش را مزنید
جوانی گر چه می باشد بهار زندگانی را
ولی از بس ستم دیدم نمی خواهم جوانی را
الا ای خاتم پیغمبران برخیز و بین حالم
فلک با رفتننت بگرفت از من شادمانی را
پدر این روزها بنشسته میخوانم نمازم را
مفصل خوان از این مطلب حدیث ناتوانی را
ز چشم کودکانم صورتم را میکنم پنهان
نبینند تا که نیلی این عذار ارغوانی را
منیع :وبلاگ اشعار مذهبی
- تـا عـلــی ماهَـش بـه ســوی قبـــر بُرد
- مـاه، رخ از شــرم، پـشـت ابـــــر بُرد
- آرزوهــا را عـلــی در خــــاک کـــرد
- خـاک هــم گـویی گــریبـان چاک کرد
- زد صــدا: ای خــاک، جـانـانــم بگیــر
- تــن نـمـانــده هیـچ از او، جـانـــم بگیر
- نــاگــهـان بـر یــاری دســــت خــــــدا
- دسـتــی آمـد، همچو دست مصـطـفــی
- گـوهــرش را از صــدف، دریا گرفت
- احـمــــد از دامـاد خـود، زهــرا گرفت
- گـفـتـش ای تـاج ســر خیــل رُسُــــــــل
- وی بَــر تـــو خُــرد، یکسر جزء و کل
- از مــن ایــن آزرده جـانـــت را بـگـیـر
- بـازگــردانــدم، امـانــت را بـگیــــــــــر
- بــار دیــگر، هـدیـه ی داور بـگـیــــــــر
- کــوثـــرت از سـاقــــی کـوثــــــــر بگیر
- مــی کِـشــد خجلــت عـلــی از محضـرت
- یــاس دادی، می دهد نیلوفــرت
رهبر مظلوم
نه چون پروانه ام كز سوز غم بال و پرم سوزد
من آن شمعم كه از شب تا سحر پا تا سرم سوزد
همان بهتر نگردد هيچ كس نزديك اين بستر
كه دانم هر كسى آيد كنار بسترم، سوزد
گذارد دست خود بر سينه سوزان من زينب
ولى من بيم آن دارم كه دست دخترم سوزد
مگير اى رهبر مظلوم! زانو در بغل ديگر
كه اين ديدار طاقت سوز، جان و پيكرم سوزد
نه تنها چشم عين اللَّه، سراپاى على گريد
چو از من مى كند پنهان، به نوع ديگرم سوزد
چنان چيدند امّت نارسيده ميوه دل را
كه هرگه مى كنم يادش، ز غم برگ و برم سوزد
اى قرار جان ز داغت بى قرارى مى كنم
رفتى و من تا كه هستم سوگوارى مى كنم
گر نباشد بيم طعن دشمنان يا فاطمه
روز و شب در پيش قبرت آه و زارى مى كنم
گر بخشكد اشك من يا قرة العين رسول
در عزايت خون دل از ديده جارى مى كنم
بر خزان عمرت اى ريحانه باغ نبى
گريه پيوسته چون ابر بهارى مى كنم
هر چه مى خواهم نگريم پيش طفلانت ولى
از غم دل گريه بى اختيارى مى كنم
خود نهال آرزويم را به گل كردم دريغ
از سرشك ديده آنرا آبيارى مى كنم
روزها در خانه طفلان را تسلى مى دهم
شب كنار قبر تو شب زنده دارى مى كنم
من كه خود مشكل گشايم از غم هجران تو
مشكلى افتاده در كارم كه زارى مى كنم
جان من در خاك رفت و زنده ام من اى عجب
صبر من از دست رفت و بردبارى مى كنم
ایام گل یاس
دیدی زده بالای دری پرچم زهرا
بی اذن مشو وارد بزم غم زهرا
ایام، تعلق به گل یاس گرفته
افراشته بنگر همه جا پرچم زهرا
بر سینه ی زخمی و شکسته پی تسکین
جز اشک محبان نبود مرهم زهرا
پیدا نکند لولو و مرجان بهشتی
هرکس نشود غرق مگر در یم زهرا
خواهی عرق شرم نریزی به قیامت
درنوکری اینجا مگذاری کم زهرا
کافی است به سنی و مسیحی چو یهودی
از چادر خاکی بخورد یک دم زهرا
ای رشته ای از چادر بی بی مددی کن
گردیم چو سلمان شما محرم زهرا
بردار زبانم ببرید و بنویسید
تو میثم تماری و من میثم زهرا
يك روز مي رسم به تماشاي مرقدت...
قال الامام الصادق عليه السلام :
و هي الصديقه الكبري و علي معرفتها دارت القرون الاولي
هم پلكهاي بي رمق و نيمه بسته ات
هم چشمهاي نيلي و در خون نشسته ات
كم كم بساط قتل مرا جور مي كنند
با زخمهاي پهلوي درهم شكسته ات
فهميده ام چه آمده در كوچه بر سرت
از تار و پود معجر از هم گسسته ات
دستاس هم كنار غمت آب مي شود
با روضه هاي دم به دم دست خسته ات
مرثيّه خوان غربت ديرينة من است
اين چشمهاي نيلي و در خون نشسته ات
يك روز مي رسم به تماشاي مرقدت
با زائران سينه زن دسته دسته ات
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
