تو کــــه دور از منـــــی دل در برم نیهوایـــــی غیـــــر وصلت در سرم نیبه جــــانت دلبــــرا کـــــز هر دو عالمتمنـــــای دگــــــر جــــز دلبــــــرم نی
تو کــــه دور از منـــــی دل در برم نیهوایـــــی غیـــــر وصلت در سرم نیبه جــــانت دلبــــرا کـــــز هر دو عالمتمنـــــای دگــــــر جــــز دلبــــــرم نی
به قبـــــــرستان گـــذر کردم صباحیشنیــــــدم نالـــــه و افغــــان و آهیشنیـــدم کلـــــهای با خاک میگفتکــــه این دنیـــا نمـــیارزد به کاهی
ته که نوشــــم نهای نیشــــم چراییته کـــــه یــــارم نهای پیشــم چراییته کــــــه مرهـــم نهای بر داغ ریشمنمک پــــــــــاش دل ریشـــــم چرایی
سه درد آمد به جونم هر سه یکبارغریبـــــی و اسیـــــری و غــــم یارغریبـــــی و اسیـــــری چــاره دیرهغــــم یار و غــــــــم یار و غــــم یار
جـــــدا از رویت ای مـــــاه دل افروزنه روز از شو شناسم نه شو از روزوصــــالت گـــر مـــــــرا گردد میسرهمـــه روزم شـــود چون عید نوروز
مـــو که ســـر در بیابونم شو و روزســـرشک از دیده بارونم شو و روزنه تب دیرم نه جـــایم می کنه دردهمی دونـــم کـــه نالونم شو و روز
به قبرستان گــــذر کردم کم وبیشبدیــدم قبــــر دولتمنـــــد و درویشنه درویش بـــی کفن در خاک رفتهنه دولتمنـــد برده یک کفــــن بیش
شب تار است و گرگان میزنند میشدو زلفـــونت حمــــایل کن بوره پیشاز آن کنـــــج لبت بوســی به مو دهبگـــــو راه خـــــدا دادم بـــه درویش
خــــدایا داد از این دل داد از این دلنگشتم یک زمان مو شاد از این دلچــــو فردا داد خــواهان داد خواهندبر آرم مـــن دو صــد فریاد از این دل
دلا غــــافل ز سبحـــانی چه حاصلمطیع نفس و شیطــانی چه حاصلبــود قــــدر تــــو افــــــزون از ملایکتـــو قـدر خود نمی دانی چه حاصل