هیچ کس اشکی برای ما نریختهر که با ما بود از ما می گریختچند روزی هست حالم دیدنیستحال من از این و آن پرسیدنیستگاه بر روی زمین زل می زنمگاه بر حافظ تفاءل می زنمحافظ دیوانه فالم را گرفتیک غزل آمد که حالم را گرفت:ما زیاران چشم یاری داشتیمخود غلط بود آنچه می پنداشتیم
یکی را دوست میدارم ولی افسوس او هرگز نمی داند
نگاهش میکنم شاید بخواند از نگاهم که او را دوست میدارم
ولی افسوس او هرگز نگاهم را نمی خواند
به برگ گل نوشتم من که او را دوست میدارم
ولی افسوس او گل را به زلف کودکی آویخت تا او را بخنداند
صبا را دیدم و گفتم صبا دستم به دامانت
بگو از من به دلدارم تو را من دوست میدارم
هر چه زیباست مرا یاد تو می اندازدآن که بیناست مرا یاد تو می اندازدتو که نزدیک تر از من به منی می دانیدل که شیداست مرا یاد تو می اندازدهر زمان نغمه ی عشقی است که من می شنوماز تو گویاست ، مرا یاد تو می اندازددیگران هر چه بخواهند بگویند که عشقبی کم و کاست مرا یاد تو می اندازدساعتی نیست فراموش کنم یاد تو راغم که با ماست مرا یاد تو می اندازد
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
