وقتی انسان برای اولین بار "نارگیل" سفت را برداشت ،
هرگز فکر نمی‌کرد میان قالب قهوه ای رنگ آن ، شیره ای
خوش طعم و بو و جسمی سفید و پر خاصیت باشد ...!!!
برای "باز کردن اندیشه"، خود را باید "شکست" ...

عقاید و باورهای خود را ، احساس خود را، باید روزنه های "نو" را باز کرد تا از قالب کهن و بی منطق و عادتی محیط گریخت...!
هیچ گاه مانند یک نارگیل بسته نمان...
""با ذهنی نو، جهانی نو بساز""...

چقدر زیبا می توان زندگی کرد وقتی می توان "معمار زندگی" خود بود ...