دو شیوه در متن نویسی:
در نوشتن متن از دو شیوه میتوان استفاده کرد
شیوه اول:
در این شیوه شروع سطراول در هر پاراگراف نسبت به نقطه شروع سایر سطرها کمی عقب نشینی داشته و به همین جهت از سایر سطرها کوتاهتر است، فایده اسن روش این است که به جهت فضای خالی موجود در اول سطر، سطرهای اول در هر پاراگراف زودتر به چشم می آیند، و تفکیک بین پاراگراف ها زودتر به چشم می آید و تفکیک بین پارارگراف ها بهتر صورت میگیرد و بر زیبایی متن می افزاید.
شیوه دوم:
در این شیوه شروع سطر اول در هر پاراگراف کاملا برابر با نقطه شروع سایر سطرها می باشد، بنابر این ابتدای همه سطرها بایکدیگیر برابر می باشند، ویژگی این شیوه فقط در یکسان بودن ابتدای سطرها است و تفکیک بین پارارگراف ها فقط با نقطه پایانی مشخص میشود.
شعر نویسی:
در خط نستعلیق شعر را به شیوه های مختلفی مینویسند و قالب ها و اشکال مختلفی برای شعر نویسی وجود دارد که هر کدام از آنها ویژگی هایی دارند مثل : ساده نویسی، برابر نویسی، پله کانی نویسی، چلیپا نویسی، ترکیبی نویسی و … اما یک قواعد عمومی وجود دارد که در همه قالب ها جاری است.
قواعد عمومی شعر نویسی:
قواعد عمومی شعر نویسی قواعدی هستند که عمومیت داشته و در همه قالب های شعر نویسی باید رعایت شوند که عبارتند از:
طول مصرع ها باید دقیقا به یک اندازه باشند
اندازه طول مصرع ها بر اساس متوسط مصرع ها تنظیم گردیده و مصرع های طولانی را به وسیله سوار کردن مفردات و مصرع های کوتاه را به وسیله کشیدن و باز نوشتن مفردات باید هماهنگ کرد
نقطه شروع و پایان مصرع ها در تمام سطور باید کاملا باهم برابر باشند
کلمه ابتدای هر مصرع کمی بالاتر از خط کرسی قرار میگیرد همانگونه که کلمه اخر نیز از خط زمینه بالاتر قرار گرفته و یا بر کلمه قبلی سوار میشود. البته این قاعده کلیت دارد و بر همه سطرها سوار میشود.
کلمه (چه) در ابتدای سطر از خط زمینه بالاتر قرار گرفته و حرف (ن) در آخر سطر سوار شده است.
قواعد عمومی چهارگانه شعر نویسی را در نمونه ارائه شده فوق مورد بررسی و دقت قرار دهید.
قالب ها و شیوه ها :
در شعر نویسی از قالب ها و شیوه های مختلف و متنوع استفاده می شود که اکنون به شرح آنها می پردازیم .
ساده نویسی:
ساده ترین روش شعر نویسی را شاده نویسی می نامیم که تمام مصرع ها به صورت ستونی و در یک ردیف زیر یکدیگر نوشته میشوند و تمام قواعد عمومی شعر نویسی در آنها رعایت میشود.
برابر نویسی:
برابر نویسی مرسوم ترین و شایع ترین شیوه شعر نویسی است در این شیوه مصرع ها در برابر و مقابل یکدیگر نوشته میشوند و بهمین جهت آنرا برابر نویسی مینامند در این شیوه علاوه بر رعایت قواعد عمومی شعر نویسی باید فاصله ای بین مصرع های اول و دوم هر بیت ایجاد شود تا مصرع ها از هم تفکیک شوند این فاصله به میزان حدود ۱/۳ طول یک مصرع می باشد.
پله کانی نویسی :
این شیوه نیز از زیبایی و جاذبه خاصی برخوردار است.
معمولا این شیوه در اشعاری که دارای مصرع های بلند و طولانی هستند و ظرفیت عرض کاغذ گنجایش برابر نویسی را ندارد، استفاده میشود. اینگونه اشعار را باید ساده نویسی و یا پلکان نویسی کرد. اما پله کان نویسی ترجیح دارد زیرا علاوه بر زیبایی، مصرع ها از یکدیگر مجزا شده و خواندن شعر را آسانتر میکند.
چــلـیـپـا نویسی :
چلیپا شیوه خاصی از شعر نویسی است که مصرع ها به صورت مورب نوشته میشوند این شیوه در خط درشت جایگاه مهمی دارد و خوشنویسان بزرگ در طول تاریخ خوشنویسی در این قالب زیبا هنرنمایی نموده اند چلیپا قواعد و اصول خاصی دارد که در کتب مربوط به ان پرداخته شده است اما این شیوه در خط تحریری جایگاه خاصی ندارد.
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
