گلوریا ماریا یک روزنامه نگار برزیلی است که به ایران سفر کرده تا به قول خودش، به اسرار یکی از کشورهای پر خبر جهان پی ببرد. وی که برای تهیه یک برنامه ویژه تلویزیونی با عنوان گلوبو رپورتر به ایران آمده بود، گفتگویی با مجله کاراس داشته تا دیگران را در تجربیات خود در این سفر متفاوت، شریک کند. وی در جریان سفر خود به ایران از بقایای تخت جمشید که در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد دیدن کرده و از بازدید یک باغ در اصفهان نیز به عنوان یک تجربه ی جالب یاد می کند.
مجله کاراس در این باره نوشته است:
این روزنامه نگار که قبلا به دیگر کشورهای مسلمان نشین دنیا سفر کرده بود، مسحور پذیرایی مهمان نوازانه مردم ایران شد.
این روزنامه نگار برزیلی درخصوص سفرش به ایران به مجله کاراس گفته است:
آدم ابتدا فکر می کند که ایران جای بد و مخروبه ای است ولی چیزی که در این کشور با آن مواجه می شوید، باور نکردنی است. ایران کشوری است که مردمش قابل تحسین، پرمحبت و شاد هستند. مثل این است که داخل یک کتاب تاریخ پنج هزار سال پیش قدم گذاشته باشید.
او غذاهای محلی ایران را فصلی جداگانه در سفرش دانسته و گفته است:
غذاهایی که در ایران خورده می شود پنج برابر ارزانتر از برزیل است؛ از همه غذاها چشیدم، غذا خیلی عالی است. حبوبات و میوه های خوشمزه زیادی وجود دارد. ایران به طور شگفت آوری مدرن و دارای رستوران های خیلی خوب است.
گلوریا ماریا در ادامه چنین توصیفی از مردم ایران ارائه داده است:
این نکته خیلی جالب است که آنها مصرا می گویند جزو کشورهای عربی نیستند بلکه پارسی (ایرانی) هستند. رفتار ایرانی ها به گونه ای محبت آمیز و مهربانانه بود که من خیلی وقت بود نظیر آن را در دنیا ندیده بودم.
گلوریا ماریا در این سفر برای نخستین بار توانسته وارد یک مسجد شود. او این اتفاق را یکی از تاثیرات فرهنگی مهم این سفر می داند که برایش یک تجربه فراموش نشدنی از سفر ساخته و در این باره گفته است:
قبلا در کشورهای مسلمان زیادی بودم و برای اولین بار توانستم در کنار زنان دیگر داخل یک مسجد بروم. در برخی از کشورهای مسلمان فقط مردان می توانند وارد مسجد شوند؛ به طور تعجب آوری به من در ایران اجازه دادند وارد مسجد شوم. این فرصت را داشتم در کنار آنها شاهد مراسم دعا و نیایش باشم. آنها به من کمک کردند و گفتند چه کار باید بکنم.
او در ادامه افزوده است:
نمی توانم احترام به شخصیت انسانی را در فهرست موارد شگفتی این سفر قرار ندهم؛ ایران، اولین جا در دنیا بود که من به علت سیاه پوست بودن مورد تبعیض نژادی قرار نگرفتم، خودم را یک انسان کامل احساس کردم، برای آنها همه با هم برابرند.
در ادامه مطلب مجله کاراس، آمده است:
گلوریا ماریا به عنوان ناظر وقتی مشاهده کرد زنان رفتار آزادانه تر از آن دارند که تصور می رفت احساس مسرت و تحسین کرده است. بنا به گفته او زنان ایرانی وقتی شوهر نکرده اند برای انجام هر کاری که می خواهند انجام دهند، آزادند؛ چنانچه شوهر کنند برای برخی از امور مانند مسافرت لازم است اجازه شوهرشان را داشته باشند. آنها زنان خود را سرگرم می کنند، برای زندگی مانعی ندارند، تحصیل می کنند، مهندس معماری هستند. در طول سفرم یک مورد دشواری و سختگیری مشاهده نکردم.
در بخشی از گزارش این مجله نوشته شده است که گلوریا در کشوری نزدیک سوریه و عراق بوده که خشونت گروههای افراطی در آنها خبر ساز شده و دنیا را به وحشت انداخته است اما در هیچ چیز باعث نشده تا احساس خطر کند. وی در این باره گفته است:
