ترس ناشی از جدا شدن از والدین معمولاً حوالی ۱۸ ماهگی به وجود میآید و اغلب واکنشی طبیعی است که بعد از به راه افتادن کودک بروز میکند.
کودکان در این سن میل به استقلال دارند اما این روند گاهی چنان ترسناک به نظر میرسد، در این شرایط کودک به والدینش پناه میبرد
تاکمی از اضطرابش کم شود همچنین اضطراب جدایی اگر توسط پدر و مادر به شیوه صحیحی مدیریت شود
در ۳ سالگی برطرف میشود اما مشکل از اینجا شروع میشود که والدین راه برخورد درست با این مسئله را نمیدانند
و اضطراب طبیعی کودک را تبدیل به اختلالی میکنند که هم خودشان و هم کودک را قربانی خواهد کرد.
بدون اطلاع کودک و به بهانه ریختن ترس او از جمع، او را یکدفعه رها نکنید و تنها نگذارید.
قبل از اینکه بروید، برنامهتان را به زبان ساده برایش توضیح دهید و به او بگویید که در این مدت چهکارهایی میتواند بکند.
همچنین فرزند شما باید در نبودتان احساس امنیت و آرامش کند و باید درک کند که با رفتن شما با مشکلی مواجه نخواهد شد.
همچنین یادتان باشد اگر بدون خبر کردن کودک، ناگهان او را در یک جمع یا در خانه تنها بگذارید
از این به بعد هیچوقت به شما اطمینان نمیکند و دائماً به شما میچسبد.
بهطور قطع فرزند شما که همیشه به شما چسبیده بوده، به این سادگیها راضی نمیشود و به داد زدن یا اشک ریختن متوسل میشود
در این شرایط دوباره برنامهتان را توضیح دهید و برای آرامش خودتان زیر لب تکرار کنید:
«می دونم به خاطر اینکه خیلی دوستم داره و می خواد کنارش باشم اینجوری گریه می کنه
ولی من چند دقیقه کنارش نیستم و بعد دوباره پیشش بر می گردم تا با هم باشیم.»
این جریان به خصوص در دفعات اول ممکن است بیشتر از آن چیزی که فکرش را می کنید طول بکشد در این شرایط سعی کنید عصبانی نشوید
و احساس کودک از اینکه بودن در کنار شما را به هر کار دیگری در این دنیا ترجیح می دهد، درک کنید.
با این حال اصلا برنامه تان را به تعویق نیندازید و آن را همانطور که برایش توضیح داده بودید، اجرا کنید.
اگر گام های بالا را به درستی انجام داده باشید، کودک کم کم دوری از شما را می پذیرد و یاد می گیرد که تنها ماندن آنقدرها هم ترسناک نیست
در این مرحله شما با تشویق او می توانید این رفتار درست را تقویت کنید و چسبی که فرزندتان را برای چند ماه یا چند سال به شما وصل کرده بود، جدا کنید.
برای تمجید از کودک از عبارت «تو دیگه بزرگ شدی» استفاده کنید و شاهد معجزه آن باشید.