حرفهای دلم...بعضی وقتا تعجب می کنم از رفتار آدما.
پلکهاي مرطوب مرا باور کن ، اين باران نيست که ميبارد ، صداي خسته ي من است که از چشمانم بيرون ميريزند
میمونم از نوع تفکرشونحسرت میخورم برای اون مغز شون
حسرت از اینکه چرا از این همه نعمتی که خدا بهشون داده ،قدرت تفکر واستدلال استفاده نمی کنند.حسرت از اینکه چرا اینقدر سطحی نگر و اینقدر دهن بین هستن...
حسرت از اینکه از قوه عقل و شعور خودشون استفاده نمیکنند...حسرت از اینکه اینقدر حرف مردم رو راحت میپذیرند و عقل و دل و ادراک خودشونو به بهای ناچیزی میفروشن....حالا اگه چیزی عایدشون بشه خوبه، اما متاسفانه جز شکستن دل آدما و قهر خدا و انجام گناهان کبیره و شرمندگی چیزی عایدشون نمیشه.
تا توانی دلی بدست آور که دل شکستن هنر نمی باشد