ورزش > لیگ برتر - بازی ندادن برانکو به رضاییان یکی از داغ‌ترین بحث‌های این روزها است.


احسان خراسانی؛« برانکو با رضاییان لج کرده است! » « اگر رامین را نمی‌خواست اصلا چرا او برگشت؟ » این صحبت‌هایی است که این روزها در میان پرسپولیسی‌ها نقل می‌شود. بازی ندادن برانکو به رامین رضاییان هر چقدر تا دربی طبیعی به نظر می‌رسید، در بازی مقابل سپاهان همه‌ی عادی بودن خودش را از دست داد. درست در روزی که فرشاد احمدزاده مصدوم بود، رامین دوباره 90 دقیقه منتظر ماند تا برانکو اسمش را صدا کند. اما نشد که چنین صدایی را از برانکو بشنود. بازیکنی که تا فصل پیش هر چه از برانکو لب خط می‌شنید، حاکی از تحسین و ستایش بود، هنوز که هنوز است در حسرت یک فریاد بلند « رامین » از سوی مهاجمان برای سانتر کردن است!
داستان برانکو و رامین برای هافبک قرمزها جایی وارد قسمت‌های تاریک‌تر می2شود که او چهارشنبه شب و در فولادشهر در میان آن همه سر و صدا، نام صادق محرمی را شنید که به خواست برانکو در اواخر نیمه دوم به کار گرفته‌شد. حتی شنیدن نام احسان علوان‌زاده جوان، نیمکت را برای رامین سرد و سرد تر کرد. اما خوبی رامین در این است که حداقل دیگر رفتارهای اول فصل خودش را تکرار نمی‌کند. فعلا نه حرف می‌زند نه اعتراضی می‌کند. فقط هر روز بیشتر از روز قبل به گوش همه می‌رساند که انقدر تمرین می‌کند تا بالاخره همان رامین فصل پیش شود.
در میان همه این اتفاقات، چند وقت اخیر شاهد چهره‌ای از برانکو بودیم که قبلا هم حس کرده‌بودیم. واژه « لج‌بازی » شاید نه به آن معنا؛ ولی بالاخره تا حدی در رفتارهای پروفسور مشهود است. انگار او دوباره برگشته به زمانی که در تیم‌ملی اصرار به استفاده از ستار زارع در دفاع چپ و ابراهیم میرزاپور در دروازه داشت. در مقابل کی‌روش در این مدت هیچ چیز برای رامین کم نگذاشته‌است. دعوتش می‌کند و فیکس هم به او بازی می‌دهد. البته که رامین هم روز به روز بیشتر شبیه آن بازیکن قبل می‌شود. اما برای خود او همه چیز وقتی مثل قبل می‌شود که روبروی برانکو، روی چمن‌ ورزشگاه‌های مختلف مدام برود و برگردد. برگشتنی برای تیم؛ نه برای تجربه دوباره این روزها...