سوخت اوراق دل از اخگر پنداری چند

[!!!SHAHIN!!!]

سوخت اوراق دل از اخگر پنداری چند		ماند خاکستری از دفتر و طوماری چند
روح زان کاسته گردید و تن افزونی خواست		که نکردیم حساب کم و بسیاری چند
زاغکی شامگهی دعوی طاوسی کرد		صبحدم فاش شد این راز ز رفتاری چند
خفتگان با تو نگویند که دزد تو که بود		باید این مسله پرسید ز بیداری چند
گر که ما دیده ببندیم و بمقصد نرسیم		چه کند راحله و مرکب رهواری چند
دل و جان هر دو بمردند ز رنجوری و ما		داروی درد نهفتیم ز بیماری چند
سودمان عجب و طمع، دکه و سرمایه فساد		آه از آن لحظه که آیند خریداری چند
چه نصیبت رسد از کشت دوروئی و ریا		چه بود بهره‌ات از کیسه‌ی طراری چند
جامه‌ی عقل ز بس در گرو حرص بماند		پود پوسید و بهم ریخته شد تاری چند
پایه بشکست و بدیدیم و نکردیم هراس		بام بنشست و نگفتیم بمعماری چند
آز تن گر که نمیبود، بزندان هوی		هر دم افزوده نمیگشت گرفتاری چند
حرص و خودبینی و غفلت ز تو ناهارترند		چه روی از پی نان بر در ناهاری چند
دید چون خامی ما، اهرمن خام فریب		ریخت در دامن ما درهم و دیناری چند
چو ره مخفی ارشاد نمیدانستیم		بنمودند بما خانه‌ی خماری چند
دیو را گر نشناسیم ز دیدار نخست		وای بر ما سپس صحبت و دیداری چند
دفع موشان کن از آن پیش که آذوقه برند،		نه در آن لحظه که خالی شود انباری چند
تو گرانسنگی و پاکیزگی آموز، چه باک		گر نپویند براه تو سبکساری چند
به که از خنده‌ی ابلیس ترش داری روی		تا نخندند بکار تو نکوکاری چند
چو گشودند بروی تو در طاعت و علم		چه کمند افکنی از جهل به دیواری چند
دل روشن ز سیه کاری نفس ایمن کن		تا نیفتاده بر این آینه زنگاری چند