در لعل لبت گر چه حیات دو جهان است
حسن تو سراپا بخدا آفت جان است
جانا ! چه کنم پیش تو اظهار محبت
چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است
کاربر برتر مـاه
در لعل لبت گر چه حیات دو جهان است
حسن تو سراپا بخدا آفت جان است
جانا ! چه کنم پیش تو اظهار محبت
چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است
وقتی تمام شهر دستاویز رسوایی ست
بی پرده می گویم تماشایش تماشایی ست
بر چهره ها جز صورتک یا عینک دودی
چیزی نخواهی دید در شهری که هر جایی ست
سقفی مهیا کن برایم، گر چه گوری تنگ
بیزارم از این خانه هایی که مقوایی ست
بر آفتاب افکنده ام بود و نبودم را
از زندگی تنها نصیبم شعر و شیدایی ست
خون دل و داغ جگر، گندابه و مردار
تا بوده دنیا را همین رسم پذیرایی ست
آیینه ام، آیینه در شهری که تفریحش
از صبح تا شب، سنگسار عشق و زیبایی ست
فریادهای خویش را در سینه پنهان کن
ای جان بر لب آمده وقت شکیبایی ست
دردی ست جانفرسا و بی بهبود و رنج آلود
چرکین ترین زخمی که انسان دیده تنهایی ست
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
