دلـنـوشـتـه های بــآرانـی

[!sh@yl!n!]

زمانی شعر می گفتم برای غربت باران...
ولی حالا خودم تنهاترم،
تنهاتر از باران...

[!sh@yl!n!]

حکایتــٍ بارانـِ بی امانـ استــ . . .
اینـ گونهـ کهـ منــ
دوستتــ می دارمــ . . .
شوریدهـ وار و پریشانـ باریدنـ . . .
بر خزه ها و خیزابـــ ها . . .
بهـ بی راههـ و راه ها تاختنــ . . .
بیـ تابــ ٬ بیـ قـرار . . .
دریاییـ جٌستنـ . . .
و بهـ سنگچینـِ باغـِ بستهـ دریـ ، سر نهادنـ ...
و تـو را بهـ یاد آوردنــ ...
حکایتــ بارانی بی قـرار استــ . . .
اینـ گونه که منـ دوستتـــ میدارمـ

[!sh@yl!n!]

کاش باران بگیرد …کاش باران بگیرد و شیشه بخار کند…

و من همه ی دلتنگیهایم را رویش “ها” کنم…

و با گوشه ی آستینم همه را یکباره پاک کنم …

و خلاص…

[!sh@yl!n!]

نفستـ بـــ ــاران است ؛

دل ِ من تشنه ي ِ باريدن ِ ابر ,

دل ِ بي چتر ِ مرا مهمان کن
نفستـ بـــ ــاران است ؛

دل ِ من تشنه ي ِ باريدن ِ ابر ,

دل ِ بي چتر ِ مرا مهمان کن