به یک خانه فکر میکنم...
خانه ای که کلیدش در دست من هم باشد...
به پنجره هایی که دیده بانی تو میشود
برای دیدنم...
وقتی به سوی خانه ات پرواز میکنم
گاهی زودتر از تو منتظرت باشم و کمی از تنهایی بترسم...
شماره ات را بگیرم و تو قدمهایت را بلندتر برداری
برای اینکه خیالم را آسوده تر کنی
به میوه هایی که برایت پوست میگیرم
به خنده هایمان وقتی تو برایم تعریف میکنی...
به شب هایی که از ذوق خوابم نبرد
توی تاریکی به چشمهای بسته ات خیره شوم و ...
از اینکه صدای نفسهایت برای شبی با من است خوشحال باشم
به روزهایی که خواب می مانیم و
فرصتی برای بوسه خداحافظی حتی نمی ماند
به یک خانه فکر میکنم...
به یک خانه کوچک...
که غروب هایش میتواند پر از بوسه های من و تو باشد...
به یک خانه کوچک که پناه خستگی هایمان باشد
و هم آغوشی هایمان
به یک خانه که توی چهاردیواری اش
تو مهربانتر میشوی
و
من
عاشقتر...
کاربر برتر مـاه
