کیستی که من
این گونه
به‌اعتماد
نامِ خود را
با تو می‌گویم
کلیدِ خانه‌ام را
در دست ات می‌گذارم
نانِ شادی های ام را
با تو قسمت می‌کنم
به کنارت می‌نشینم و
بر زانوی تو
این چنین آرام
به خواب می‌روم؟
◘
کیستی که من
این گونه به جد
در دیارِ رؤیاهای خویش
با تو درنگ می‌کنم؟
عشق خودخواهی نیست عشق دادن و گرفتن است
عشق راه دو طرفه است اگر چیزی را میدهی و معادلش را نگرفتی،
دوست داشته نشدی از تو استفاده شده است
تو رفتی و همه ی باغ از تو خالی ماند
نشانه های قدومت به روی قالی ماند
وَ بعد از آن ، من ِ آشفته ماندم و یک دل
دلی که بی تو هدر رفت و آن حوالی ماند
بدون تو به کدامین جهات خیره شوم ؟
بدون تو نه جنوبی و نه شمالی ماند
تمام سهم ِ من از آن وداع آخر بــود :
« چرا ؟ » ، « چگونه ؟ » ؛ که از جمله ی سؤالی ماند
خدا کند برساند خبر به گوشت باد
که بعد ِ رفتن تو ، باغ در چه حالی ماند !
قول داده بودیم ما به هم که تن ندیم به روزگار
چه بی دوام بود قول ما جدا شدیم آخر کار
گل مغرور قشنگم من فراموشت نکردم
بی تو اینجا رو نمی خوام می رم و برنمی گردم.
سلامتیِ اونی که نه میتونیم ببینیمش و نه صداش رو بشنویم
ولی بدجوری دلتنگشیم
یکی از بدترین سکانسهای زندگی اونجاست که پشیمون میشی از محبت هایی که کردی...
به کسایی که ارزش خوبی رو نمیدونن و فقط باعث میشن تو دیگه اون آدم سابق نباشی...!
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
