اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من

[!!yalda!!]

باران که شدى مپرس ، اين خانه کيست
سقف حرم و مسجد و ميخانه يکيست

باران که شدى، پياله ها را نشمار
جام و قدح و کاسه و پيمانه يکيست

باران! تو که از پيش خدا مى آیی !
توضيح بده عاقل و فرزانه يکيست

بر درگه او چونکه بيفتند به خاک
شير و شتر و پلنگ و پروانه يکيست

با سوره ى دل، اگر خدا را خواندى
حمد و فلق و نعره ى مستانه يکيست

از قدرت حق، هر چه گرفتند به کار
در خلقت حق، رستم و مورانه يکيست

گر درک کنى، خودت خدا را بينى
درکش نکنى، کعبه و بتخانه يکيست

[!!yalda!!]

[!!yalda!!]

تو عالم باش و... عالم را رها کن...

[!!yalda!!]

[janan]

[!!yalda!!]

يک نگاهت به من آموخت که در حرف زدن

چشم‌ها بيشتر از حنجره‌ها مي‌فهمند ...

[!!yalda!!]

تو آرام جان منی ؛
در نهانخانه جانم گل بی خار منی ...

[!!yalda!!]

چه کنم؟
اهوی جانم
سر صحرای تو دارد...

[!!yalda!!]

آنچه از غیبتت ای دوست بمن می گذرد
نتوانم که حکایت کنم الا به حضور ...

[!!yalda!!]