مــانــده نــگـاهـم بــه د ل پـنـجـره
تــر شــده از هـجرت تـو خـاطـره
کوچه پر از حسرت ديوانه گـيست
خــانــه تـهـي از نـفـس زنـدگـيست
بـي تـو دلـم نـيمه شـبي سوي دشت
پـر زد و آواره شـد و بــر نگـشت
لـــذت بــيـداري يــلـدا تـــويـي
تــازه تــريـن رکــن تــمـنـا تــويـي
چــشــم تــو آغــاز پـــريــشـانـي ام
هــجــرت تـــو عــلــت ويــرانـي ام
اگه دستم به جدايي برسه اونو از خاطره ها خط مي زنم
از دل تنگ تموم آدما از شب و روز خدا خط مي زنم
اگه دستم برسه به آسمون با ستاره ها قيامت مي کنم
نمي زارم کسي عاشق نباشه ماهو بين همه قسمت مي کنم
وقتي گاهي من و دل تنها ميشيم حرفاي نگفتني رو ميشه ديد
ميشه تو سکوت بين ما دوتا خيلي از نديدني ها رو شنيد
قصه جدايي ما آدما قصه دوريه ماست از خودمون
دوري من و تو از لحظه عشق قصه ساده گيه گمشدمون
خودم وتمام دلتنگي هامو ميبرم توغار تنهايم...يه عالم شمع روشن ميکنم....از تو اون غار زل ميزنم به دلتنگي هاي يکي ديگه.....ميدونه من اونجام ..ميدونه.تنها ودلتنگم....ولي اينم ميدونه..که اين غار هيچ راهي بهش نيست....چون من اونجا با دلتنگي هاش دارم زندگي ميکنم
من به بی سامانی
باد را می مانم
من به سرگردانی
ابر را می مانم
من به آراستگی خندیدم
من ژولیده به آراستگی خندیدم
سنگ طفلی ، اما
خواب نوشین کبوترها را در لانه می آشفت
قصه ی بی سر و سامانی من
باد با برگ درختان می گفت
باد با من می گفت :
” چه تهیدستی مرد “
ابر باور می کرد
من در ایینه رخ خود دیدم
و به تو حق دادم
آه می بینم ، می بینم
تو به اندازه ی تنهایی من خوشبختی
من به اندازه ی زیبایی تو غمگینم...
آشناي غم تنهايي من
داغ دستان مرا باور کن
که براي تو چنين مي سوزد
روح لغزنده شبهاي مرا باور کن
که به ياد تو چنين مي شورد
طپش قلب مرا باور کن
که به نام تو چنين مي کوبد
نازنين باور تنهايي من
شعله قلب مرا باور کن
رقص آتش شدن و بودن را
تو بيا قاصدک بوته آرام خيال
در ميان غم وغوغاي وصال
مرگ مرداب مرا باور کن
قصه عاشق صادق شدن ساحل را
اي که فقدان تو عصيان من است
غم تنهايي تو مرگ من است
حاصل عمر تو بر جان من است
نازنين عمر مرا باور کن
وقتی دلم به سمت تو مایل نمی شود
<باید بگویم اسم دلم دل نمی شود
دیوانه ام بخوان که به عقلم نیاورند
<دیوانه ی تو است که عاقل نمی شود
تکلیف پای عابران چیست؟ آیه ای
<از آسمان فاصله نازل نمی شود
خط می زنم غبار هوا را که بنگرم
<آیا کسی ز پنجره داخل نمی شود؟
می خواستم رها شوم از عاشقانه ها
<دیدم که در نگاه تو حاصل نمی شود
تا نیستی تمام غزلها معلّقند
<این شعر مدتی ست که کامل نمی شود
بنویسید به دیوار سکوت،
عشق سرمایه هر انسانست،
بنشانید به لب حرف قشنگ،
حرف بد وسوسه شیطانست،
و بدانید که فردا دیرست،
و اگر غصه بیاید امروز تا همیشه دلتان درگیرست.
پس بسازید رهی را که کنون تا ابد سوی صداقت برود
و بکارید به هر خانه گلی که فقط بوی محبت بدهد!!!
دل من تنگِ تو شد، کاش که پیدا بشوی
که بیایی و در این تنگیِ دل جا بشوی
تو فقط آمده بودی که دل از من ببری؟
بروی، دور شوی، قصه و رویا بشوی؟
انقلابی شده در سینه ی من، فتنه ی توست
سبزیِ چشم تو باعث شده رسوا بشوی
من پس انداز دلم را به تو دادم که تو هم
بیمه ی عمر دلم روز مبادا بشوی
غرق عشق تو شدم، بلکه تو شاید روزی
دل به دریا بزنی، عازم دریا بشوی
حیف ما نیست که یک زوج موفق نشویم؟
حیف از این نیست که تو این همه تنها بشوی؟
نم باران، لب دریا، غم تو، تنگ غروب
دل من تنگِ تو شد، کاش که پیدا بشوی
بغض داری؟ اروم نیستی؟ دلت براش تنگ شده؟
حالا یاد لحظه ای بیفت که اون همه ی
بیقراری های تو رو دید...اما چشاشو بست و رفت..!
بزرگتــرین اشتبــاه یک مـَرد اینـه کـه
بـه مَـرد دیگـه ای فرصـت ایجــاد لبخـند
روی لبهـای زنِ موردِ علــاقه اش رو بـده
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
