زندگی واسه ما آدما مثل دفتر میمونه اولش خوش خط مینویسی و دوس داری به آخرش برسی وسطاش کم میاری و خسته میشی وهی برگ حروم میکنی اما به آخرش که رسیدی جا کم میاری و حسرت میخوری ک چرا برگه هاشو حروم کردی!