جانم به دو دست توست
آمادهی اعجازم
باید من و شعرم را
در آب بیاندازم
دردی که به دوشم ماند
از کوه سبکتر نیست
این پردهی آخر بود
اما غم آخر نیست
جانم به دو دست توست
آمادهی اعجازم
باید من و شعرم را
در آب بیاندازم
دردی که به دوشم ماند
از کوه سبکتر نیست
این پردهی آخر بود
اما غم آخر نیست