چشمان تو
هوا آرام
شب خاموش
راه ِآسمان ها باز
خيالم
چون کبوترهاي وحشي مي کند پرواز
رَوَد آنجا
که مي بافند کولي هاي جادو، گيسوي شب را
تنم را
از شراب شعر چشمان تو خواهم سوخت
برايت شعر خواهم خواند
برايم شعر خواهي خواند
تبسم هاي شيرين تورا با بوسه خواهم چيد
وگر بختم کند ياري
در آغوش تو
اي افسوس
سياهي تار مي بندد
چراغ ِماه
لرزان از نسيم سرد پاييز است
هوا آرام
شب خاموش
راه آسمان ها باز
زمان
در بستر شب خواب و بيدار است
ویرایش توسط pantea : 10-22-2016 در ساعت 12:16 AM
من ندانم به نگاه تو چه رازی است نهانشعری ازدکترغلامعلی رعدی آذرخشیشاعراین شعررابرای برادرلال خودسرودهمن ندانم به نگاه تو چه رازی است نهانکه من آن راز توان دیدن و گفتن نتوانکه شنیده است نهانی که در آید در چشمیا که دیده است پدیدی که نیاید به زبان؟یک جهان راز درآمیخته داری به نگاهدر دو چشم تو فرو خفته مگر راز جهان؟
تو چه گفتي سهراب؟
قايقي خواهم ساخت ...
با کدوم عمر دراز ؟
نوح اگر کشتي ساخت ؛ عمر خود را گذراند
با تبر روز و شبش ؛ بر جان درختان افتاد
ساليان طول کشيد ؛ عاقبت اما ساخت
پس بگو اي سهراب ...
شعر نو خواهم ساخت
بيخيال قايق ... يا که ميگفتي ...
تا شقايق هست زندگي بايدکرد ؟
اين سخن يعني چه ؟
با شقايق باشي ... زندگي خواهي کرد
ورنه اين شعر و سخن
يک خيال پوچ است
پس اگر ميگفتي ...
تا شقايق هست ؛ حسرتي بايد خورد
جمله زيباترميشد
تو ببخشم سهراب ...
که اگر در شعرت ؛ نکته اي آوردم ؛ انتقادي کردم
بخدا دلگيرم ؛ از تمام دنيا ؛ از خيال و رويا
بخدا دلگيرم ؛ بخدا من سيرم ؛ نوجواني پيرم
زندگي رويا نيست
زندگي پر درد است
زندگي نامرد است ؛ زندگي نامرد است !!!
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
