حمید مصدق دفتر آیا چه کس تو را از مهربان شدن با من مایوس می کند

[SarGol]

دفتر شعر آیا چه کس تو را از مهربان شدن با من مایوس می کند 36
36
ای قامت بلند مقدس
جاودان
ای مرمر سپید
ای پاکی مجرد پنهان
در انجماد سنگ
من عابدانه دردل
محراب سرد شب
بدرود با خدای کهن گفتم
هرگز کسی نگفته سپاس تو
این گونه صادقانه که منگفتم
دیگر مرا
با این عذاب دوزخیت مگذار
مهر سکوت را
زین سنگواره لب سرد ساکنت بردار
از این نگاه سرد
با چشمهای سنگی تو
دلگیر می شوم
ای آفریده من
آری تو جاودانه جوانی
من پیر می شوم
در این شبان تیره و تار اینک
ای مرمر بلند سپید
تندیس دستپرور من
پرداختم تو را
با این شگرف تیشه اندیشه
در طول سالیان که چه بر من رفت
باواژه های ناب
در معبد خیالی خود ساختم
تو را
اما ای آفریده من
نه
ای خود تو آفریده مرا اینک
با من چه می کنی ؟

[SarGol]

دفتر شعر آیا چه کس تو را از مهربان شدن با من مایوس می کند 37
37
باور نمی کنید که حتی هنوز هم
در شرق آفتاب نخستین دمیده است ؟
و برق آن نگاه نوازنده
در بند بند جان من
آواز زندگی ست ؟
باور نمی کنید که ... ؟،
سیماب صبحگاهی
از سر بلندترین کگوهها فرو می ریخت
ای کاش شوکران شهامت من کو ؟