موهای تو مثل شب یلداست، بلند است
انگار که من صیدم و موهات کمند است
یک لحظه نگاهم به نگاهت گره خورد و
من مات شدم، چشم تو دیوانه کننده ست
رگهای وجودم همه از مهرِ تو لبریز
هر ضربه ی قلبم به نفس های تو بند است
پنهان شده اندام تو در چادر گلدار
سرتاسر این مزرعه رُزهای هلند است
لبخند تو زیباست ولی از توچه پنهان
ابروی کج و چهره ی آشفته لوند است
آتش بِزَنم، سفت بغل کن که بمیرم
این گرمی آغوش تو پروانه پسند است
ﮔﻞ ﺷﻮﯼ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﻋﺸﻘﻢ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
ﺩﺭ ﮐﻮﯾﺮ ﺩﺍﻍ ﻭ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺳﺎﯾﺒﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
ﺭﺥ ﻧﻤﺎﯾﯽ ﺑﺮﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﯿﺎﻥ ﮔﻞ ﺭﺧﺎﻥ
ﻋﻤﺮ ﻧﻮﺣﯽ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
ﺧﻢ ﺯ ﺍﺑﺮﻭﯾﻢ ﺭﻫﺎ ﮐﻦ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ
ﺧﻨﺪﻩ ﺑﺮ ﻟﺒﻬﺎﯾﻢ ﻧﻬﯽ ﻣﻦ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
ﻗﺼﻪ ﭘﺮﺩﺍﺯﻡ ﺗﻮﯾﯽ ﻧﻘﺶ ﻣﺮﺍ ﺣﺎﺷﺎ ﻣﮑﻦ
ﺭﺍﻭﯾﻢ ﺑﺎﺷﯽ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
ﭘﺮ ﮔﺸﺎ ﺑﺮ ﺍﻭﺝ ﻣﯿﻨﺎ ﺗﺎ ﺭﺳﯽ ﺑﺮ ﻃﺎﺭﻕ ﻋﺸﻖ
ﻭﺍ ﺭﻫﻢ ﺍﺯ ﺗﯿﺮﻩ ﮔﯽ ﭼﻮﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
ﺑﺎ ﺩﻟﻢ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺷﻮ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻋﺎﺷﻘﯽ
ﺭﺍﻫﯽ ﻭ ﻫﻤﺪﻝ ﺷﻮﯼ ﻣﻦ ﺳﺎﺭﺑﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ
نقش ِچشمان ِخمارت ، چه کشیدن دارد !
سایه ساران ِدو زلفت ، چه لمیدن دارد !
آن قدر خوب و ملیحی که به یک جرعه نگاه
حس ِمستی لبت ، طعم ِچشیدن دارد
مثل ِموسیقی ِشوری ، که بیات ِتُرکش
پرده ها دارد و بی پرده ، شنیدن دارد
این تپش چیست ، که در سینه ی لرزان ِتو نیز
همچو آهوبره ای ، شوق ِجهیدن دارد
تو تمنای ِغزل کردی و گلواژه شکفت
گل ، ز گلخانه ی دامان ِتو چیدن دارد
عطر ِگیسوی ِتو را گر ببرد ، دست ِنسیم
تا فرا سوی ِزمان ، باز دویدن دارد
بهتر از هر گل ِنازی و به نازت ، نازم
نازنین ! هر چه کنی نازخریدن دارد...
می شود خواهشی از خاطره هایت بکنم؟
می گذاری که نگاهی به نگاهت بکنم؟
یک نگاه از همه ی چشم تو سهمم بشود
حاضرم تا همه ی عمر قناعت بکنم
تو همیشه به خداحافظی عادت داری
نکند واهمه داری به تو عادت بکنم؟
چه شده؟ باز تو از دست خودت دلگیری!
بگذارید من این بار وساطت بکنم
فقط این بار فقط، دست مرا رد نکنی
این غزل را همه گفتند به نامت بکنم...
روی آن شیشه تبدار تو را "ها" کردم
اسم زیبای تو را با نفسم جا کردم
حرف با برف زدم سوز زمستانی را
با بخار نفسم وصل به گرما کردم
شیشه بد جور دلش ابری و بارانی شد
شیشه را یک شبه تبدیل به دریا کردم
عرقی سرد به پیشانی آن شیشه نشست
تا به امید ورود تو دهان وا کردم
در هوای نفسم گم شده بودی ای عشق
با سرانگشت ، تو را گشتم و پیدا کردم
با سرانگشت کشیدم به دلش عکس تو را
عکس زیبای تو را سیر تماشا کردم
دیشب باز دلم تنگ تو شد...
دیشب باز گریه کردم...
دیشب باز شیرین تر از شیرین در عشق بودم...
و دیوانه تر از فرهاد در فراق...
دیشب باز مجنون لبخند تو شدم...
و لیلی نگاهت...
دیشب تمام افسانه های عاشقی در من تبلور یافت....
دیشب باز نقاشی کشیدم...
نقاشی بودنت را...
زیبا بود...
دیشب باز دلم را قربانی کردم...
قربانی رویای تو...
عشقم...
چقدر شیرین است رویای تو..
شب گذشت از نیمه و من در تب روی توأم
تو تمام من شدی، من مست گیسوی توأم
شد حدیث عشق آغاز و شدم دیوانه ات
همچو حافظ من غزل خوان سر کوی توأم
کاش با یک بوسه از تو بشکند بغض سکوت
تشنه ام من تشنه ی بوسیدن روی توأم
آمدی ساده نشستی در حریم قلب من
مات و حیران گشتم و آواره ی کوی توأم
با نگاهت آتشی بر جان تب دارم زدی
شب گذشت از نیمه و من در تکاپوی توأم
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
