یکی از اولین موارد استفاده از آینه در تخت جمشید، کاخ تچر بوده است. سنگ های سیاه براق صیقل داده می شدند تا زمانی که سطح آن انعکاس دهنده شود و زیبایی و اندازه کاخ را دوچندان کند. هدف من بازگشت به مفهوم دوبرابر کردن فضا و نور بود.برای من کاربرد آینه ها لازمه خلق یک بهشت است. آینه ها روشنی می دهند، یک مفهوم عرفانی مهم در فرهنگ فارسی. هنگامی که مخاطب بالای پله ها می ایستد و به پایین نگاه می کند با توهمی نوری روبرو می شود که نور و در نتیجه روحانیت فضا را افزایش می دهد. آسمان آبی به زمین می آید، حالت برکه ایجاد می کند و مخاطب باید در لحظه نسبت به تمایلش به پرش در این برکه نور غلبه کند.پروژه یادگار من اشاره به مشکل کم آبی است، آینه های من برکه را در دل شن و ماسه به ارمغان می آورند. من یک توهم ایجاد کردم و رابطه بین ذهن انسان و عناصر طبیعت را به چالش کشیدم. می توانید آثار زیبای شیرین عابدینی راد را در ادامه مشاهده کنید.