شب یلدا ز راه آمـــــــــــد دوبـــــــــاره بگیر ای دوست! از غمهـــــــا کنارهشب شادی وشـــور و مهربانی است زمـــــــان همدلی و همزبانی استدر آن دیدارهــــــــــــا تا تـــــــــازه گردد محبت نیـــــــــــــــز بی اندازه گـرددبه هرجا محفلی گرم و صمیمی است که مهمانی درآن رسمی قدیمی استبه دور هم تمـــــــــــام اهــــــل فامیل شده بر پا بســــاط میــــوه – آجیلز خـــوردن خوردنِ این شـــــــــام چلّه شود مهمان حسابی چاق و چلّه!!همــــــــــه با انتظاری عاشقــــــــــانه نظـــــــر دارند ســـــــــوی هندوانه!نشسته با تفاخـــــــــر تــوی سینی کنارش چاقـــــــــــویی را هم ببینیچو گــــــــردد قــاچ قــــاچ آن هندوانه شود آب از لب و لوچـــــــــــه روانه!بســــــاط خنده و شادی فراهـــــــــم اس ام اس می رسد پشت سر همجوانان آن طرف تـــر جـــــــوک بگویند دل از گرد و غبــــــار غـــــم بشویندکسی را گـــر صدایی نیم دانگ است در این محفل پی تولید بانگ است!!زند بــــــــا “ای دل ای دل” زیـــــر آواز ز بعد آن “هاهاها”یی کند ســـــاز!ببندد چشــــــــم و جنباند ســـرش را بخواند شعـــــــــــــرهای از برش را!چنین با شور و نغمه – شعر و دستان خرامان می رســــــد از ره زمستانشمردم مــــن ز چلّــــــــه تا به نـــوروز نمانده هیچ؛ جز هشتاد و نه روز !کنـــــون معکــــــــــوس بشمارید یاران که در راه است فصــــــــل نوبهاران….شعرهای زیبای با عطر شب یلداعاشق رنگ سیاهِ شب یلـدام (مریم اسدی) عاشق رنگ سیاهِ شب یلـدامآخه از روشنـی هیچ خیری ندیــدمعاشق تلخــیِ انتهــایِ عشقــمحالا که به آخــر قصـه رسیــدمعاشق رنگ شب و رنـگ غروبــمعاشق مرگ دقیقه های خوبــمبا تمــوم اشتیـاقـم آروم آرومبه در بستـه ی بی کسـی مـی کوبـمعاشق شبــای دلمــردگـی هستـمعاشق تنهــایی و خستگــی هستـمحالا که این زنـدگـی شبیه مرگـهبی امون عاشق این زنـدگی هستـمخنـده داره دیگـه دلسـوزی به حـالمخط کشیـدم روی روزای محـــالمهمه ی آینـده ی من واسه ی تومن فقـط گذشتـه مونــده تو خیـــالمتنهـایی سهم منـه خیلــی عـــزیزهنمــی خوام کسی اونو ازم بگیــرهدیگـه تنهاییمو به دنیــا نمــی دمنمی زارم دل تنهاییــم بمیــرهتو و اون چشمای روشن به سلامـتلحظــه ها رو می کُشــم تو قابِ ساعتعاشق سیاهیـم ، عاشق غربتخسته ام از تو و این همه خیــانت… عاشق رنگ سیاهِ شب یلـدام …شعر شب یلدا (منصور مقدم )چه شبهای درازی دارد این فصلیقین زلف سیاه گسیـــوی یلدادراین فصل زمستان یکدلی بهمحبت دوستی سیمـــــای یلداشب یلـــــدا عجب نیکو فتادهبه ماه دی که آید بوبـــی یلدادر ایام گذشته کـــرسی عشقبپا بـــــود از شب والای یلدابه روی کرسی و سینی فراوانعیان بود از صفا صد خوی یلدالحاف و منقل و آتش بــه خانهنشسته دور هــم همسوی یلدازبرف و داستان راه مـــــاندهسخنها رفتــــه از سرمای یلدازسنجدآش کشک وقصه گفتنبسی دریــــای قصه پای یلداز نو رسمی بپا از بهــــر فرداصفا و خرمــــــی فردای یلدامبارک باد فصل بــرف وبارانبه یٌمن نعمت دیمــــــای یلدامقدم شکـــر ایزد کن به عالمز حاصل پر ثمـــر دارای یلداسلام ای فصل سرد و برف و بارانخوش آمد گویمت فصل زمستاناگـــــــر چه زحمتی را نیز داریولکــن رحمت آری باغ وبستان
کاربر برتر مـاه
