شبی گره شد و روزی به کار من افتاد...دو چشم عطریِ او آهوان تاتار استزنی که هفت قدم در نرفته عطار است
شبی گره شد و روزی به کار من افتادزنی که حلقه‌ی موی طلایی‌اش دار است
به گریه گفتمش از اشتباه من بگذربه خنده گفت که در انتقام، مختار است
زنی که در شبِ مسعودی نشابورشهزارها حسنک مثل من سرِ دار است
زنی که چارستونِ دل مرا لرزاندچهلستونِ دلش بی‌ستونِ انکار است
زنی که بوی شراب از نفس زدن‌هایشاگر به «قم» برسد کار مُلک «ری» زار است
اگر به ری برسد، ری اگر به وی برسدهزار خمره‌ی چله نشین به می برسد...مهدی فرجی
آشفته خیالی تا کیچون ســــــر زلف تــــو آشفته خیالی تا کی ؟!
من و عشـــق تو و ســـــودای محالی تا کی ؟!نه کناری ! نه کلامی ! نه گرفتم ز تو کامـــی
سهـــم من از تو فقط خنـــده ی خالی تا کی ؟!کوچه ی وصل تو را شسته دو چشم تـــر من
بـــزنم پرسـه در این کوی و حوالـــی تا کی ؟!شــــده در کنــــج دلم سبــــــــــز، نهال غـــم تو
بـــــــــزنم تکیـــــــه بر این تازه نهالی تا کی ؟!شده ام هــــر شب و روز دست به گریبان غمت
بِیـــن من با غـــم تو جنـــگ و جدالی تا کی ؟!روزه ی هجـــر تو را طاقـت افطـــاری نیست
جست جـــــوی رخ آن ماه هــــــــلالی تا کی ؟!خـــون دل در عــوض باده ی لعلـــــــــت نوشم
تر کنــــــم من لب از این رزق حَــلالی تا کی؟!زیر پا می نهــی ام تا که به کامـــت برســــــی
این چنیــــــن سهـــــل کنی سیــــر تعالی تا کی؟!بس کنم من دگر این خواهش بی حاصل خویش
پر کنـــم دفتــــر از این قیــــــل و مقالی تا کی ؟!سیدخلیل جبارفلاحی
