نقد کننده ایی که نکات درست و مثبت را نمی بیند ، و مدام از زشتی ها و اشتباهات دیگران سخن می گوید ، حرافی بیش نیست. حکیم ارد بزرگ
نقد کننده دانا ، نگاهی سیاه و یا سپید ندارد ، او توامان درستی و نادرستی هر کاری را می بیند و از هر دوی آنها سخن می گوید. حکیم ارد بزرگ
نگاه خردمندان به ریشه ها می رسد ، و دیگران به شاخه ها. حکیم ارد بزرگ
نگاه و آرمان حکمت ، خردمندانه زیستن است. حکیم ارد بزرگ
نم نم باران ، آرام خاک و دانه را بیدار می کند ، خرد هم ناگهان پدید نمی آید ، زمانی بس دراز می خواهد ، و روانی تشنه آموختن. حکیم ارد بزرگ
نیک رفتاری ، نشان خودساختگی است. حکیم ارد بزرگ
نیکی ، برآیند سرشت پاک آدمی است. حکیم ارد بزرگ
هم رنگ دیگر کسان شدن ، باور هیچ کدام از بزرگان نبوده است. حکیم ارد بزرگ
همواره آدمیان ، چنبره بدی و پلیدی را با خرد خویش ، کوچک تر کرده اند. حکیم ارد بزرگ
هیچ آموزگاری ، سختگیرتر و راستگوتر از زمان نیست. حکیم ارد بزرگ
هیچ توانایی ، هنر و تحصیلاتی ، موجب نمی شود ، به آدمی که هنوز به مرز چهل سالگی نرسیده است ، استاد بگوییم . باید ارزش واژه ها را بدانیم و آنها را قربانی درک پایین خود نکنیم . آدمی که هنوز به چهل سالگی نرسیده ، نمی تواند بینش و نگاهی درست به گیتی و آدمیان داشته باشد . استاد ، تنها متخصص در یک رشته نیست ، استاد کسی است که به ماهیت و بینش ، فرای تخصص خود ، دست یافته است. حکیم ارد بزرگ
یک آموزگار خام می تواند ، شاگردان خویش را برای همه زندگی ، سرگردان کند. حکیم ارد بزرگ
یک آموزگار می تواند ، با رفتار و گفتارش کشوری را دگرگون سازد. حکیم ارد بزرگ