کره‌شمالی آن‌قدر ایزوله و جدا افتاده است که احتمالاً در آخرزمان همراه با بقیه دنیا به مقابله با برزخ نپردازد. این جمله شعار نیست، بلکه واقعیتی تلخ است. حتی اگر کل دنیا به زامبی تبدیل شود و بخواهد به این کشور حمله کند، هرگز حتی به مرز این کشور هم نمی‌رسد. هیچ‌کس وهیچ‌چیز دیگری نیز تا به‌حال نرسیده است!
زبانی جداگانه
قبل از تقسیم شدن به دو کره شمالی و جنوبی، کره در سال ۱۹۴۵ یک کشور بود. بعد از این سال جنگ شروع شد و همه‌چیز تغییر کرد. شاید بتوانیم بگوییم که آنها از دو سیاره جداگانه هستند. فقط در چند دهه‌ی گذشته، تفاوت بین دو ملیت آن‌قدر گسترش پیدا کرده که در حال حاضر به دو زبان مختلف صحبت می‌کنند. محققین این کشور، ۲۵ سال اخیر را صرف تألیف لغتنامه و دیکشنری جدیدی کرده‌اند که هنوز به اتمام نرسیده است. زبان این کشور مسیری متفاوت را طی میکند و به زودی دو کشور کره‌شمالی و جنوبی، قادر به برقراری ارتباط آسان نخواهند بود. دلیل اهمیت زبانی جداگانه نیز همین ارتباط سخت با دنیای اطراف است.
لغات منحصر به فرد
تا سال ۱۹۴۵ ژاپن، کشور کره را اشغال کرده بود و بعد از آن صحبت کردن به زبان ژاپنی ممنوع شد. هر کشوری که کره را اشغال کرد، با گرامر و لغات جدید، تأثیری متفاوت در زبان این کشور گذاشت. امروزه فرهنگ لغات هر دو کشور مشمول لغاتی است که برای دیگری بی‌معنا است. این لغت‌نامه‌ی جدید تا به حال ۵۵ هزار کلمه را در خود جای داده است. مسئولین انتظار ۳۳۰ هزار کلمه را دارند و خواستار اتمام فرهنگ لغت تا سال ۲۰۱۹ هستند.
محدودیت در سفر
این کشور آن‌قدر ایزوله است که فقط محققین قادر به مطالعه زبان‌های دیگر هستند. شهروندان این کشور بدون اجازه‌ی دولت قادر به مسافرت به نزدیک‌ترین شهر مجاور را نیستند. این عکس فرودگاه پایتخت کره‌ی شمالی است.
شبکه محدود
اکثریت شهروندان به اینترنت و تلویزیون خارجی دسترسی ندارند.
اخبار
هیچ رادیو یا روزنامه‌ای اخباری از خارج کره‌شمالی چاپ نمی‌کند. دولت تمام رسانه را کنترل میکند. مردم این کشور آن‌قدر از اطراف خود بی‌خبر و ناآگاه هستند که حتی نمی‌دانند آمریکا در سال ۱۹۶۰ افرادی را به کره‌ی ماه فرستاد. آنها هیچ ارتباطی با دنیای اطرافشان ندارند و هیچ راهی ندارند که بفهمند، اطلاعاتی که در اختیارشان قرار می‌گیرد حقیقت است یا دروغ.
تحصیل
تصور کنید که آن‌قدر در دنیا جداشده‌اید که اصلاً چیزی در مدرسه یاد نمی‌گیرید. تصور کنید که تمام روز خود را در مدرسه صرف حفظ کردن سخنان آبراهام لینکلن کنید. بچه‌های کره‌شمالی اکثر روزها در مدرسه به حفظ کردن اشعار و سخنان رهبران قبلی کشورشان مشغول هستند.
فرهنگ
شهروندان کره‌شمالی حتی نلسون ماندلا را هم نمی‌شناسند. البته فیلم نوای موسیقی (Sound of music)را دیده‌اند. این فیلم یکی از معدود فیلم‌هایی است که دولت اجازه‌ی پخش آن را داده است. شهروندانی که از کره‌شمالی به جنوبی فرار می‌کنند، باید ماه‌ها در کلاس‌های دولتی شرکت کنند تا دوباره یاد بگیرند و به یادآورند که چرا نباید از این جامعه‌ی آزاد و پیشرفته گزیران باشند. در این کشور فرهنگ شوکه‌کننده‌ای برقرار است.
نادانی
همین‌که شهروندان کره‌شمالی نمی‌دانند چقدر ایزوله و دورافتاده هستند، بسیار ترسناک است. از زمان تولد به آنها یاد داده شده که به رهبر کنونی و رهبران پیشین افتخار کنند و آنها را بپرستند. و خیلی‌ها نیز این کار را انجام می‌دهند. تخمین‌زده شده است که ۲۴ میلیون نفر در کره‌شمالی زندگی می‌کنند.
کاربر برتر مـاه
