اشکم ولی به پای عزیزان چکیده ام خارم ولی به سایه گل آرمیده ام
چون خاک در هوای تو از پا فتاده ام!
چون اشک در قفای تو با سر دویده ام
من جلوه شباب ندیدم به عمر خویش
از دیگران حدیث جوانی شنیده ام
از جام عافیت می نابی نخورده ام
وز شاخ آرزو گل عیشی نچیده ام