يادمان باشد از امروز جفايي نکنيم ***

گر که در خويش شکستيم صدايي نکنيم ؛

خود بتازيم به هر درد که از دوست رسد ***

بهرِ بهبود ولي فکر دوايي نکنيم ؛

جاي پرداخت به خود بر دگران انديشيم ***

شِکوه از غير، خطا هست خطايي نکنيم ؛

ياور خويش بدانيم خداياران را ***

جز به ياران ِ خدادوست وفايي نکنيم ؛

يادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند ***

طلب عشق ز هر بي سر و پايي نکنيم ؛

گر که دلتنگ از اين فصل ِ غريبانه شديم ***

تا بهاران نرسيده است هوايي نکنيم ؛

گِله هرگز نبُود شيوه ي دلسوختگان ***

با غم خويش بسازيم و شفايي نکنيم ؛

يادمان باشد اگر شاخه گلي را چيديم ***

وقت پرپر شدنش ساز و نوايي نکنيم ؛

پر پروانه شکستن هنر انسان نيست ***

گر شکستيم ز غفلت من و مايي نکنيم ؛

و به هنگام نيايش سرسجاده ي عشق ***

جز براي دل محبوب دعايي نکنيم ؛

مهرباني صفت بارز عشاق خداست ***

يادمان باشد از اين کار اِبايي نکنيم ...