نگیر از این دل دیوانه،ابر و باران را

[pantea]

نگیر از این دل دیوانه،ابر و باران را
هوای تنگِ غروب و شبِ خیابان راتو نیستی،غم پاییز را چه خواهم کرد
و بی پرندگیِ عصرهای آبان را