عشق زخم عمیقی که هرگز خوب نمی شه
عشق یعنی تموم زندگیت تو آتیشه عشق
اشکی که داره بی ارده میریزه عشق
باغی که دیگه تا گلو تو پاییزه عشق
زندگی کن حتی بی نشونه
فردا که شد از ما چی میمونه
زندگی کن دنیا گاهی غرق دوراهیه کی میدونه رسم دنیا چیه
زندگی کن
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
بهآن هایی که دوستشان دارید
بی بهانه بگویید دوستت دارم
بگویید در این دنیای شلوغ
سنجاقشان کرده اید به دلتان
بگویید گاهی فرصت با هم بودنمان
کوتاه تر از عمر شکوفه هاست
شما بگویید،حتی اگر نشنوند……
خون به دل..خاك به سر..آه به لب..اشك به چشم
بى جمال تو چه ها بر من مسكین آمد...
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
کوچه و خیابان
پر شده از آدمهایی که
دیگر لازم نیست برای داشتنشان تلاش کنی…
اشاره ای کافیست!
تو اما “خاص” باش…
یک “خاصِ” دست نیافتنی
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
“ع ش ق”
واژه ی غریبیست عشق…
لحظه ای آبادت می سازد، لحظه ای ویران!
لحظه ای پادشاهی، لحظه ای گدا
پر است از فراز و نشیب، دوری و نزدیکی
تضاد و تفاهم، شک و یقین…
عجیب قدرتمند است و جادو می کند!
خانه ات آباد، ویرانگر لحظه هایم
برقرار باشی در دلم تا همیشه
ای فاتح شبهای با تو بودنم
… ای عشق…
با تو خورشید ترین ماه جهانم ! نفسم.
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
