چه وحشی کرده چشمانت دل آهوی اهلی را

[!!yalda!!]

چه وحشی کرده چشمانت دل آهوی اهلی را
چنان بیدل که با شعرش پریشان کرده دهلی را

خرامان رفتنت در کوچه بدجوری خرابم کرد
شبیه حال مجنونم که تا میدید لیلی را

نه تاب مرگ را دارم نه شوق زندگی کردن
ببین عشقت گرفت از جان من هر گونه میلی را

دلم عشق تو را آسان گرفت اول نمی دانست
که عشق آسان نمود اول ولی شوراند ایلی را

[!!yalda!!]

تمامِ خانه، پیچِ کوچه ها، طولِ خیابان را ...
به یادت کوه ها و دشت ها را و بیابان را ...

برایِ دیدنِ چشمت، دلم تنگ است و دنیا تنگ
شبیهِ برّه ای کوچک که گُم کرده ست چوپان را

خدا با دیدنِ چشمانِ اشک آلودِ من امروز
برایِ حسِ همدردی فرستاده ست باران را

نه آغوشی، نه حتی پاسخِ گرمِ سلامم...، آه
چگونه حس نباید کرد سرمایِ زمستان را؟!*

تو وقتی می رسی که فرصتِ لب باز کردن نیست
و در خود می کُشم من آرزوهایِ فراوان را