اگر روی طلب زائینه‌ی معنی نگردانی

[!!!SHAHIN!!!]

اگر روی طلب زائینه‌ی معنی نگردانی		فساد از دل فروشوئی، غبار از جان برافشانی
هنر شد خواسته، تمییز بازار و تو بازرگان		طمع زندان شد و پندار زندانبان، تو زندانی
یکی دیوار ناستوار بی پایه‌ست خود کامی		اگر بادی وزد، ناگه گدازد رو بویرانی
درین دریا بسی کشتی برفت و گشت ناپیدا		ترا اندیشه باید کرد زین دریای طوفانی
بچشم از معرفت نوری بیفزای، ار نه بیچشمی		بجان از فضل و دانش جامه‌ای پوش، ار نه بیجانی
بکس مپسند رنجی کز برای خویش نپسندی		بدوش کس منه باری که خود بردنش نتوانی
قناعت کن اگر در آرزوی گنج قارونی		گدای خویش باش ار طالب ملک سلیمانی
مترس از جانفشانی گر طریق عشق میپوئی		چو اسمعیل باید سر نهادن روز قربانی
به نرد زندگانی مهره‌های وقت و فرصت را		همه یکباره میبازی، نه میپرسی، نه میدانی
ترا پاک آفرید ایزد، ز خود شرمت نمیید		که روزی پاک بودستی، کنون آلوده دامانی
از آنرو میپذیری ژاژخائیهای شیطان را		که هرگز دفتر پاک حقیقت را نمیخوانی
مخوان جز درس عرفان تا که از رفتار و گفتارت		بداند دیو کز شاگردهای این دبستان
چه زنگی میتوان از دل ستردن با سیه رائی		چه کاری میتوان از پیش بردن با تن آسانی
درین ره پیشوایان تو دیوانند و گمراهان		سمند خویش را هر جا که میخواهند میرانی
مزن جز خیمه‌ی علم و هنر، تا سربرافرازی		مگو جز راستی، تا گوش اهریمن بپیچانی
زبد کاری قبا کردی و از تلبیس پیراهن		بسی زیبنده‌تر بود از قبای ننگ، عریانی
همی کندی در و دیوار بام قلعه‌ی جان را		یکی روزش نکردی چون نگهبانان نگهبانی
ز خود بینی سیه کردی دل بیغش، ز خودبینی		ز نادانی در افتادی درین آتش، ز نادانی
چرا در کارگاه مردمی بی مایه و سودی		چرا از آفتاب علم چون خفاش پنهانی
چه میبافی پرند و پرنیان در دوک نخ ریسی		چه میخواهی درین تاریک شب زین تیه ظلمانی