میگویند…
چشمی که دائم عیب های دیگران رو ببینه،
اون عیب رو به ذهن منتقل می کنه
و ذهنی که دائما با عیب های دیگران درگیره،
آرامش نداره،
درونش متلاطم و آشفته است…
در عوض چشمی که یاد گرفته
همیشه زیبایی ها رو ببینه،
اول از همه خودش آرامش پیدا می کنه.
چون چشم زیبابین عیب های دیگران رو نمی بینه
و دنیای درونش دنیای قشنگی هاست…
دنیاتون زیبا وآرام
کاربر برتر مـاه
پاسخ با نقل قول