واسه ادمهای از دست رفته زندگیتون دنبال جایگزین نباشین

[parichehr]

واسه آدم‌های "از دست رفته" زندگیتون، دنبالِ


جایگزین نباشید! به زور کسیو که شبیهِ


اونه نیارید تو زندگیتون‌که فقط جای خالی اون


عزیز از دست رفته رو، پُر کنید که فقط حالتون


خوب بشه و بتونید به راحتی فراموشش



کنید بخاطر اینکه جای خالی آدم‌های از دست




رفته‌ی زندگیتون خالی‌بمونه واسه آدم‌های جدید



یه جای بهتر و جدیدتر تو زندگیتون پیدا



کنید، به‌زور آدم‌های جدید رو تو اون جای‌خالی




ننشونید! بذارید "جاشون خالی بمونه" که بعداً




یادتون بمونه که قبلا کسی بوده که حالا




نیست! مهم نیست چرا رفته؟! اصلا کجا رفته؟!




مهم اینه ‌کـه: الان "جاش تو زندگیمون خالیه...




میدونی هیچ‌کس شبیه کسی نیست



همه شبیهِ‌خودشونن آدم‌هارو بخاطر اینکه‌شبیهِ



آدم‌های از دست رفته زندگیتونن دوست نداشته



باشید! بذارید جاهای خالی، خالی بمونند


کسی نمی‌تونه، جای آدم قبلی زندگیتون باشه!



واسه هرکسی تو زندگیتون یه "جایگاهِ خاص"



داشته باشید، کسی حقِ نشستن جای



دیگری رو نداره میدونی جایگزین‌کردنِ آدم‌های



رفتـه از زندگیتون، راه حل "فراموش کردنشون"



نیست! آدم‌های رفته رو باید بخشید که



فقط با بخشیدنه که می‌شه فراموششون کرد.

[!__Miss__!]

اونی که میخواد بره بهتره بره...
چون حتی اگه کنارت هم باشه بازم باتو نیست...
فراموش کردن عزیزی که از پیشت رفته ، ترکت کرده سخته... اونقد سخت که ممکنه تورو به اوج تنهایی برسونه...
اونقد سخت که وقتی میره حاضر نیستی دیگه حسی روکه با اون تجربه کردی باهیچ کس دیگه ای دوباره تجربه کنی...
هیچ وقت ، هیچ کس ، هیچ کجا ، جای اونو برات نمیگیره حتی اگه به زور بخوای خودتو قانع کنی که اینم مثل اونه یا شایدم بهتره ....
کسی که میاد توزندگیت ، کسی که بهش دل میبندی ، کسی باهاش خاطره میسازی ،میشه بخشی از زندگیت ، بخشی از وجودت ، بخشی از ذهنت ، بخشی از خاطراتت...
وقتی میره تنها چیزی که براتو میمونه یه جای خالیه... جای خالی ای که با هیچ کس و هیچ چیز پر نمیشه...
"هدیه"