آدمها می آیند ، خودشان را نشان می دهند ، وقتی که برایت مهم نیست اصرار می کنند ، اصرار برای اثبات وجودشان ، برای اثبات بودنشان و ماندشان ، اصرار می کنند که تو نیز باشی همراهشان ، همان آدمها وقتی که پذیرفتی بودنشان را ، وقتی که باورشان کردی ، می روند ، به بهانه های پوج ، به بی بهانگی ، به سادگی می روند ، می روند ، و تو می مانی با باوری که ... !
![]()