کسی را دوست دارم که ماه هاست از پیشم رفته...اما من باور نکرده ام رفته...در ته مانده ذهنم خانمی را پنهان کردم که هیچگاهدوستم نداشت هیچگاه لبخندی واقعی حتی قطرهاشکی یا شاید لحظه انتظار برایم نداشت...ولی هنوز هنوز هم توی تک تک قطرات باران خاطراتروزهای بودنش را میبینم...برای چه هنوز دوستش دارم نمیدانم...