حتی زمان برای ماندن تو مکث میکند

ای لحظه ی وداع تو آغاز فصل مرگ


چہ حس خوبےست این کہ
در کسے تمام خوبےها را پیدا کنے.
خوبےهایش را بگذارے جلوے چشمانت و
کیف کنے از انتخابے کہ کرده اے.

چہ حس خوبےست همہ چیز را
در یڪ نفر خلاصہ کنے و بعد بنشینے
هے بشمارے،
هے بشمارے،
آنقدر کہ زندگے کفاف شمردن خوبےهایش را ندهد.
این انسان کہ سیرےناپذیرے از ویژگےهاے مزخرفش است را مہار کنید.

چہ حس خوبےست هر صبح،
هر شب،
هر لحظہ از زندگےات را در آغوش کسے
خلاصہ کنے کہ معمولےست
اما همین انسان معمولے،
عجیب تو را عاشق خودش کرده باشد.

تجربہ هاے گوناگون را فدا کنید،
اما این حس خوب را از خودتان
دریغ نکنید...