عمــق چشــــمان پـــــر از تنهاييـــــم را ديــد و رفت ســــنگدل، بـــــر آرزوهـــاي دلــــم خنديــــد و رفت عاقبـــــــت گفتـــــــم بـــــــه او راز دل ديــــــوانه را مـــن كه گفـــتم دوستـــش دارم، چـرا رنجـيد و رفت؟
ماهــــي در تنــگ زنــــداني شده، حــــــرفي بــــزن از همــان تـــوري كه از دريــــا تو را دزديد و رفتشـــعله ي ايـــن شمــــع آتش مــي زنـد بر جان توعاقبــــت پــــروانه اي ايـــــن جمله را نشنيد و رفت
آه! اين تصويـــر در آييـــنه تكــــراري شــــــده استباز هم اشــكي به روي گــــونــه اش لغـــزيد و رفتاز چه رو بغض و غرور و قلب من با هم شكست؟عاشــقي دلسوختـــــه اين نـــكته را پرســــيد و رفت
اي خــــــدا! از آدمـــــــيزاد زميـــــــــني در گــــــذر آن كه از باغ بهشتت سيــب سرخــــي چـــيد و رفت غـــرق در رويــــــاي تو بــــودم كه پــــلكم بسته شد يـــك فرشــــته آمــــد و روي مــرا بــــوسيد و رفت
