راستش را بخواهے ، آمدم!؛
هر شب ، نـہ یڪ بار نـہ دو بار
بـہ تعدادِ تمام شب هاے بعد از نبودنت،
آمدم و هر بار
این شڪ بـہ جانم مے اـ؋ـتاد؛
نیستے یا خودت را بـہ نبودن زدہ اے !؟
اما اینبار صبح ڪـہ چشم باز ڪردے
پشتِ دربِ خیالَت را بخوان ...
برایت تا بینهایت نوشتـہ ام ؛ جانم ، آمدم
بـہ اندازہ ے تمامِ دقایقے ڪـہ داشتَمَت ، نبودے اما ..!
به سلامتی گرگی که فهمید چوپان خواب است
اما زوزه اش را کشید
تا از پشت خنجر نزند
نمیدانم تو را به اندازه ی نفسم دوست دارم یا نفسم را به اندازه ی تو ؟
نمیدانم چون تو را دوست دارم نفس میکشم یا نفس میکشم که تو را دوست بدارم ؟
نمیدانم زندگیم تکرار دوست داشتن توست یا تکرار دوست داشتن تو زندگیَم ؟
تنها میدانم ، بسیار میخواهم تو را
به سلامتی گرگی که فهمید چوپان خواب است
اما زوزه اش را کشید
تا از پشت خنجر نزند
جای تو خالیست
در تمام لحظه های بیقراری
در باران اشکهایم وقت دلتنگی
در هجوم لبخندهایم که بی تو تلخ تر از گریه هاست
جای تو خالیست
در تمام ثانیه هایی که برایت از دوست داشتن مینویسم و تو آنها را نمیخوانی
جای تو خالیست
در دیروزی که بی تو چه سخت گذشت
در امروزی که لبریز از دلتنگیهاست
و در فردایی که بی تو امیدی به طلوعش نیست
جای تو خالیست
در همین شعر که بی تو
طعم غربت و تنهایی و مرگ میدهد
به سلامتی گرگی که فهمید چوپان خواب است
اما زوزه اش را کشید
تا از پشت خنجر نزند
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
