تـــو مهـربـان بــاش؛ بــگـذار بگـوینـد ســاده اســت و زود میــبــخـشـد

[mohamad.uk]

تـــو مهـربـان بــاش؛ بــگـذار بگـوینـد ســاده اســت و زود میــبــخـشـد
ســالــهاســت دیــگـر کـســی در ایـن سـرزمیـن ســـاده نـیســت
از همــان وقـتی کــه دیـوار کاهگــلـی رفــت و آجــر و ســنـگ آمــــد
از همــان وقــتــی کــه ایــوان بالـکــن شـــد
خـانه آپـارتـمــان شــــــد
و کـــم کـــم انـســــان شــــد صــرفـا موجــودی بــرای رفـع نیـــاز های خــود
امـــا تــو تغییـــــــر نــکــن، تــو خــودت بــاش و نـــشـان بــده آدمـیــت هنـــوز نفـــس مــی کــشـد
هنــــوز مـی شـــود روی کــســی حــســاب بـاز کـــرد از نـوع مـادم الــعمــر
هنــوز هســتنــد کــســانـی کــه مــی شـــود بــه ســـرشــان قــســم راســت خــورد

[mohamad.uk]

گاهے دلمـ از ـهر چه آدمـ است مے گیرد...!



گاهے دلمـ دو کلمه حرف مهربانانه مےخواهد...!



نه به شکل ِ دوستت دارم و یا نه بــ ِ شکل ِ بے تو مے میرمـــ...!



ساده شاید ، مثل دلتنگ نباش... فردا روز دیگر ے ست !

[mohamad.uk]

چه حس غریبی ست وقتی تمام چشم ها به تو خیره می شوند

و تو حتی یک نگاه هم نمی توانی نثار آنها کنی...

چه حس غریبی ست که تو به همه لبخند می زنی و دیگران فقط به تو خیره می شوند.

چه حس غریبی ست که تو با همه مهربانی و همه با تو نا مهربان.

و چه حس غریبی ست که تو تنها ترینی