دوست من دیدن اش آسان نبود پنجره اش رو به خیابان نبود
 دوست من منظره ی بسته اش تارمی پر گل ایوان نبود
 چهره گشایی که به چاه محاق چهره گری هاش نمایان نبود
طرح زمینی بزنم
دوست را دوست من هیچ جز انسان نبود
با من وتو فرق زیادی نداشت او فقط این گونه هراسان نبود
من پی دریوزه ی جسم ام اگر او پی دریوزگی جان نبوددامنه ای داشت
پر از آبشار منتظر رحمت باران نبود
بد خبران آنچه از او گفته اند با دل خوش باورمان؛ آن نبود
دوست من با دل طوفانی اش جز پی آرامش طوفان نبود
دوست من نکته ی آغازهاست دوست من نقطه ی پایان نبود