تو غریبهً خرآباد دروغی
تو سزاوار نگاه بی فروغی
*
تو هزاران سخن گزاف گفتی
تو به باران هم دروغ داغ گفتی
*
تو مرا بازیچهً این بام کردی
تو مرا افتاده در این دام کردی
*
تو نکوهش شدهً خورشید و ماهی
تو به مانند حباب روی آبی
*
تو همان دخترک دیو سیاهی
تو یقین افریتهً مکر و تباهی
*
تو بسان پیچک خشک درختی
تو همان عشقهً پوسیده بختی
*
تو همان تک برگ آن دست عجیبی
آری!آن آس سیاه بی رقیبی
*
تو به آخر خرقه پوش هر گناهی
تو از این پس خود ابلیس سیاهی
مطمئن باش ، برو ...
ضربه ات كاری بود ، بی وفایی کردی..دل من سخت شكست ...
و چه زشت به من و سادگیم خندیدی
به من و عشقی پاك ، كه پر از یاد تو بود ...
و به این قلب یتیم
كه خیالم می گفت تا ابد مال تو بود ...
تو برو تا راحت تر
تكه های دل خود را آرام سر هم بند زنم
آمدی و گلستان قلبم را به گورستان تبدیل کردی و رفتی
آمدی و آسمان چشمم را بارانی کردی و رفتی
بی وفا
به سنگینی سنگ آمدی
و
مانند پر گذر کردی و رفتی
آن روزهای روشن فردا دروغ بود
دریـــــــا دروغ بود
تماشا دروغ بود
آره دروغ بود
عشقت دروغ بود
تمــام حرفــــات دروغ بود
ولی من ، تنها یه دروغ بهش گفتم
اما کاش اون بی وفا می فهمید که
فقط و فقط واسه خودش بود که بهش دروغ گفتم
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
کاربرانی که این تاپیک را مشاهده کرده اند: 0
مجوز های ارسال و ویرایش
