اگر می تونستم، دست تموم اون ادمهایی رو میگرفتم که فکر میکنند تنهان، که فکر میکنند عشق و دلخوشی مالِ بقیه اس و سهم اونا کمتر از بقیه اس.
دست اونایی رو میگرفتم که فکر میکنن دنیا باهاشون بد رفتار کرده، محکومن به گیر کردن در دنیایی از غم و اشک.
اگر میتونستم تموم این ادمها رو پیدا میکردم و دستشونو میگرفتم و بهشون میگفتم:
هیچ وقت فکر نکنید در احساسی که دارید تجربه میکنید تنها هستید، هزاران ادم در سرتاسر زمین شرایطی شبیه شما دارند.
اونایی که از شرایطِ دردناکشون اومدن بیرون، خونشون رنگین تر از شما نیست،
اونا هیچ برتری ندارن، فقط یه جور دیگه به "درد" نگاه میکنن. شما هم میتونید.
اگر میتونستم به همه اونایی که به نوعی درد و تجربه کردن، میگفتم:
شما دوست داشتنی هستید، تنها نیستید. بهانه های شاد بودن خیلی نزدیک تر و ساده تر از تصویر هایی ست که از خوشبختی دیگران در ذهن دارید.
خیلی ساده تر. کافی است رو به رو ی آینه، به کسی که به شما خیره شده نگاه کنید و دوستش داشته باشید
کاربر برتر مـاه
