بعضــی ها هستند که یک جوره خاصی هستند،
آدم هایی که مثل فیلم های هندی نمیتوانند کارهای عجیب و غریب برایت بکنند اما چیزی توی چشمهایشان است که دلت را قرص می کند...
بودن در کنارشان بیشتر از عشق بوی امنیت می دهد،
آنقدر خوب هستند که رفته رفته می شوند قلب زندگی مان...
اگر نباشند دق می کنیم،
حرف اول اسمشان برای ساختن دنیایمان کافیست،
آنقدر مهربان هستند که دیوانه وار و با چشمهای بسته عاشقشان می شویم....
با اینکه شاعر نیستند و تا بحال کسی شعری از زبانشان نچیده اما آنقدر دوستمان دارند که روزی شاعر خواهند شد
چشم هایشان کلمه های گنگ را شعر خواهد کرد...
صبح ها برایمان چای شعر دم خواهند کرد،
و شب ها کنار ماه و ستاره مخاطب خاص شعرهایشان خواهیم شد...