سکوتمان را پایِ نفهمیدنمان نگذارید!
بزنید به حسابِ همان چشم پوشی های همیشگی...
خیلی وقت است که بدهکارید به این خاموشی هایمان چه اجباری چه از ناچاری؛
ما هم میگذاریم به حسابِ نمک نشناسی تان!
ترجیحاً زمانی را هم صَرفِ فکر کردن به کارهایتان کنید،بگردید دنبالِ دلیل برای خودتان یا حداقل برای ما تا تکلیفمان مشخص شود با این خلأ..!
نِقابِ بی تفاوتی بر صورتمان گواهِ چیست؟
رنجی که می بریم؟یا اظهارِ درماندگی؟
هیچکدام...!
ما فقط درک درستی از واژه “گذشت”داریم؛