هوا هوای بهار است وباده باده ی ناببه خنده خنده بنوشیم جرعه جرعه شراب

در این پیاله ندانم چه ریختی پیداستکه خوش به جان هم افتاده اند آتش وآب

فرشته ی روی من ای آفتاب صبح بهارمرا به جامی از این آب آتشین در یاب

به جام هستی ما ای شراب عشق بجوش
به بزم ساده ی ما ای چراغ ماه بتاب

گل امید من امشب شکفته در بر منبیا ویک نفس ای چشم سرنوشت بخواب

مگر نه خاک ره این خرابه باید شد ؟
بیا که کام بگیریم از این جهان خراب