آدمها
همیشه خوب را
برای یافتن خوب تر رها میکنند
غافل از اینکه خوب همانیست
که وقتی ازهمه چیز وهمه کس بریدی
یادش می افتی.
همان کسی که
هر روز حالت را میپرسد
و تو سرسری میگویی خوبم،
همان کسی که
تو حضورش را همیشه دیدی و حس کردی
اما ساده گذشتی،
همان کسی که
وقتی که کم حوصله ای زمین و زمان را
به هم میدوزد تا تو لبخند بزنی.
خوب
همان کسی است که
بی منت تو را دوست دارد،
که تو صدبار دست رد به سینه اش میزنی
اما یکبار هم خواهشت را رد نمیکند.
خوب همانیست
که طاقت قهر ندارد،
میگوید قهر اما دلش
دوری ات را تاب نمی آورد.